Chirurgia

Każdy pacjent to indywidualny przypadek, należy rozpatrzyć dokładnie:

• jaka jest możliwość leczenia takich zębów,
• jaka jest przydatność zęba w zgryzie,
• czy się mieści w łuku i czy nie daje deformacji łuku,
• jaka jest częstotliwość nawracających stanów zapalnych,
• czy ósemka nie wywołuje niszczenia zęba sąsiedniego poprzez nieprawidłowe wyrzynanie.

• częste stany zapalne dziąsła – obrzęk dziąsła z powodu gromadzącego się jedzenia i bakterii pod kapturami dziąsłowymi szczękościsk – próchnica i konieczność leczenia kanałowego (utrudniony dostęp do kanałów)
• leczenie ortodontyczne
• często stanowią przeszkodę zgryzową – okluzyjną
• przeszkadzają w płynnym zamykaniu szczęki i żuchwy, są powodem niecharakterystycznych dolegliwości bólowych samoistnych lub przy gryzieniu
• stany zapalne, torbiele wokół korzeni

Chirurgiczne usunięcie zęba konieczne jest w dwóch sytuacjach. Pierwsza z nich zachodzi wtedy gdy mamy do czynienia z zębem zatrzymanym tzn. takim, który w całości bądź w dużej części pogrążony jest w kości (nie wyrósł). Z drugim gdy w czasie zwykłego usuwania zęba dojdzie do głębokiego złamania korzenia i dalsza skuteczna ekstrakcja jest niemożliwa.

Po każdej ekstrakcji zarówno zwykłej jak i chirurgicznej wszystkie zęby myjemy normalnie. Okolicę rany poekstrakcyjnej przez kilka pierwszych dni po zabiegu staramy się omijać.

Nie jest to konieczne w każdym przypadku (większość prostych ekstrakcji nie wymaga szycia dziąsła). Jeżeli zostały założone szwy to zaleca się ich usunięcie 7-14 dni po zabiegu.